Xhelal Sveçla

Para 22 vitesh, kur mendonim se lufta kishte përfunduar dhe po niste liria, shqiptarët përjetuan edhe një tjetër tragjedi.

Në natën mes 3 dhe 4 shkurtit të vitit 2000, mijëra banorë të veriut të Mitrovicës do të përjetonin goditjen e rëndë të radhës nga strukturat kriminale që vepronin direkt të urdhëruara nga aparatura shtetërore e Serbisë. Viktimat ishin të përzgjedhura në bazë të etnisë, sepse krimi synonte spastrimin. Strukturat, të njohura si “Rojat e urës” zbatuan vrasjen e 10 dhe plagosjen e mbi 80 qytetarëve shqiptarë, si dhe dëbimin sistematik të mbi 1500 familjeve nga veriu i Mitrovicës ditëve dhe muajve të ardhshëm.

Sot ne përkujtojmë Nezir e Shqipe Vocën, Niman Sejdiun, Bashkim Rrukecin, Sebaha Abrashin, Selime Berishën, Muharrem Sokolin, Nderim Ajetin, Nerimane Xhakën dhe Remzije Canhasin, që gjetën vdekjen nga plumbat e bombat e këtyre grupeve paramilitare. Kjo masakër, ky terror i zhvilluar në Kosovën e pasluftës nuk ishte asgjë tjetër pos vazhdim i gjenocidit dhe spastrimit të shqiptarëve, si plan i kahmotshëm i Beogradit. Krimi prodhon spastrim, spastrimi prodhon argument demografik për copëtim dhe ndarje të Kosovës, kështu mendonin urdhëruesit. Si pasojë e këtij krimi, mijëra shqiptarë ende as sot nuk janë kthyer në pronat e tyre në pjesën veriore të qytetit të Mitrovicës.

Ne nuk kemi harruar atë krim dhe çdo ditë e angazhimit tonë është drejt ngritjes së shtetit ligjor e të së drejtës që jo vetëm këto struktura kriminale e vrasësit të sillen para ligjit, por dhe qytetarët e dëbuar të kthehen atje ku i kanë shtëpitë, varret e të parëve, vendet e pronat e tyre shekullore.