Habib Çelaj

Jeta, valë e trazuar

nga shpirti im

rrjedh një lot i bardhë

*

Në ngjyrat e ylberit

syri im

seç kërkon një magji

*

Në çdo stinë

e doja një dritare

me dritë

*

Erdhi në jetë Gjergj Elez Alia

mori nëntë plagë në trup

dhe u kthye në legjendë

*

Amshim i bardhë

lakuriq fjeta me engjëj

natën e parë

*

Më ndjekin hijet më ndjekin

nga hone ferri tek djepi

po nuk ma kallin dot tmerrin

*

Po ua mbyll kullave frëngjitë,

po nisem shtegut të lashtësisë

ku më shpie Via Egnatia

*

Gjethin e blertë e mori era

rrebesh i madh e pluhur i zi

ku e shpie

*

Jeta është edhe vuajtje

në shtrat lëngate

kur shpresa nis e këputet

Habib Çelaj (1936-2021), mësues dhe poet, ka shkelur triumfalisht në dekadën e nëntë të jetës. Freski kujtese, mprehtësi mendjeje, ndjeshmëri pasioni dhe dashurie kishte deri ditë më parë. Sot ndërroi jetë.

Ka botuar librat:

Pullazi im i pikëlluar, Rilindja, Prishtinë, 1996

Kjo dashuri e diellit, Rilindja, Prishtinë, 1999

Midis hapësirave boshe, Faik Konica, Prishtinë, 2005

Në sfondin e një kohe, LShK, Prishtinë, 2008

Stinë e thinjur, Faik Konica, Prishtinë, 2013

Fjalë e vonuar, Armagedoni, Prishtinë, 2017

Bukuri e djegur, Armagedoni, Prishtinë, 2019