Shkruan: Ethem Çeku

Kosova sot përballet me një boshllëk të madh vizionar. Ky lidership qeverisës është jashtë zhvillimeve globale, duke e lënë vendin të paorientuar në një botë që ndryshon me ritme të shpejta. Shumë sektorë – energjia, arsimi, shëndetësia, infrastruktura – janë të paralizuara nga politika e inateve. Ligje të domosdoshme nuk miratohen, jo për shkak të dallimeve ideologjike, por për shkak të hakmarrjeve dhe interesave të ngushta partiake. Republika po vuan nga ky menaxhim i gabuar, i cili jo vetëm që pengon progresin, por e bën vetë shtetin të duket i përkohshëm.

Klasa e re politike nuk ka sjellë frymë emancipimi, por shpesh një agresivitet edhe më të madh se pararendësit. Në vend të liderit vizionar që bashkon, shfaqet lideri autoritar që ndan. Në vend të udhëheqjes që frymëzon, kemi një qeverisje që shteron

𝗠𝗼𝗱𝗲𝗹𝗲𝘁 𝗲 𝗹𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀𝗵𝗶𝗽𝗶𝘁 𝘁𝗿𝗮𝗻𝘀𝗳𝗼𝗿𝗺𝘂𝗲𝘀

Bota njeh shembuj të qartë se si lidershipi e ka ndryshuar fatin e kombeve.

   •   Konrad Adenauer shndërroi një Gjermani të rrënuar nga lufta në një shtet stabil dhe demokratik.

   •   Charles de Gaulle e ringriti Francën në një kohë paqëndrueshmërie dhe e bëri zërin e saj të dëgjuar në botë.

   •   Willy Brandt tregoi se kompromisi i mençur mund të bëhet themel i paqes dhe zhvillimit.

   •   Sllovenia, përmes lidershipit të matur, u shkëput nga një sistem i rrënuar dhe ndërtoi institucione moderne duke u integruar në BE.

   •   Estonia e shndërroi mungesën e burimeve në forcë duke investuar në teknologji dhe inovacion.

   •   Irlanda e ktheu diasporën dhe arsimin në motorë të transformimit ekonomik.

   •   Japonia e ngriti veten nga hiçi pas Luftës së Dytë Botërore dhe u bë superfuqi industriale.

   •   SHBA, përmes Franklin D. Roosevelt, tregoi se një vizion i madh – New Deal – mund të shpëtojë një shoqëri të zhytur në depresion.

Të gjitha këto raste dëshmojnë se lidershipi është forca më e madhe krijuese që njeh politika. Siç shprehet John C. Maxwell: “Udhëheqja është influencë – as më shumë, as më pak.” Dhe kur kjo influencë kthehet në vizion dhe institucione, kombet ngjiten në lartësi të reja.

𝗞𝗼𝘀𝗼𝘃𝗮 𝗻ë 𝗸𝗼𝗻𝘁𝗿𝗮𝘀𝘁

Nëse këto vende prodhuan liderë që e ngritën kombin mbi krizën, Kosova ende nuk ka nxjerrë figura të këtij kalibri. Në vend të vizionit të përbashkët kombëtar, mbizotëron logjika e ditës; në vend të konsensusit, sundon përçarja; në vend të ndërtimit institucional, lulëzon kapja partiake. Kjo ka bërë që Kosova të mbetet spektatore në proceset globale, pa një strategji që ta orientojë drejt së ardhmes.

Kosova nuk është e dënuar nga historia apo nga mungesa e potencialit njerëzor; ajo është peng i lidershipit të saj. Një lider i mirë mund të përmirësojë kushtet e përditshme të qytetarit, por vetëm një lider i madh mund ta kthejë një komb në histori suksesi. Për të ecur përpara, Kosova duhet të lindë udhëheqës që e shohin pushtetin si art emancipues, që nuk i shërbejnë partisë por Republikës, dhe që i japin formë një vizioni të përbashkët. Vetëm atëherë do të bëhet realitet thënia e vjetër: “𝗟𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀𝗵𝗶𝗽𝗶 ë𝘀𝗵𝘁ë 𝗱𝗮𝗹𝗹𝗶𝗺𝗶 𝗺𝗶𝗱𝗶𝘀 𝗻𝗷ë 𝗸𝗼𝗺𝗯𝗶 𝗾ë 𝗺𝗯𝗶𝗷𝗲𝘁𝗼𝗻 𝗱𝗵𝗲 𝗻𝗷ë 𝗸𝗼𝗺𝗯𝗶 𝗾ë 𝗹𝘂𝗹ë𝘇𝗼𝗻.”