GJUHË E SYRIT TË SKIFTERIT TIM

(Punim i Gramozit)

Në valët e Drinit të bardhë

dhe në qiellin e kaltër më përkund.

Thirrjet e pulëbardhave

dhe ëndrrën time të strukur

në galerinë e fëshfëritjeve m’i fton.

Më të dashurve të mi

pa zë u kërkon

krahët të m’i pushtojnë.

Ndihet mirë kur zbulon

zemrën time të copëtuar

në dy, tri, katër… botë.

Memece, akullthyese

reliktet e shegëve dhe të qershive

të ëmbla në gushë m’i mban.

PËR HATRIN TËND

U fryja reve në qiell

që në hijen time shfrynin.

Pikonte strehë e parajsës qërueshëm,

pastaj ankorohej dielli përmbi kulm

e rigë e bardhë s’ndalej dot.

Shkokëlova në kaltërsi

ndjenjat e ëmbla për ty

që një ditë më parë m’i numërove.

Serenatë me nota nostalgjie

që kaherë mësuar e kisha,

prej teje në oazë i dëgjova.

S’ËSHTË E PËRKOHSHME

Gjurmë të besimit

ndaj vlerës së unazës

fort më gëzojnë.

Mbase rrudhat e ballit tim

prej tamblit rrafshuar janë.

Se gjoksi nektar s’të fal

diku lexuar dhe nënvizuar e kam.

Sythet rreth e rrotull trungut tim

i shoh, i prek, i përjetoj…

duke bulëzuar.

SHPREHIMISHT

(Për festën e gruas)

Te porta e kështjellës

bloza prej fuçisë pa fund

me Rrezen e vetme u largua.

Nisi t’i rrudhej balli Shkëmbit

prej buzëqeshjes së shtrembëruar.

Njëri fliste e tjetri dëgjonte

meselenë për Shegën e kafshuar.

Kur fjalia: Kujdes kufirin e dhimbjes!

u pushtua prej (d) vetmes

s’patëm zgjidhje… tjetër, ti thua?

Çasti fikall vetëm

dashurinë e vështronte.

ZILE KUJTESE

(Për tim gjysh, Nezirin)

Nuk do të sulmosh i pari –

tri herë thënë më kishte.

Kur dola unë prej ujit

harlisur Gjiri i Tafilit ishte.

Shikim yt më pat bërë për vete

ani pse nuk pushtohesha lehtë.

Në hije flladiteshim

njëri me tjetrin orientueshëm

mbështetur dhe shpërthekueshëm.

Sot më sillet vërdallë në vesh

melodia dhe zëri i ëmbël i rapsodit:

Kisha dashtë me u sjellë bota

ti të jesh në zemrën time dhe unë tek e jotja!

Zilet e kujtesës

ma zgjuan ditën, ma trembën dremitjen.