Çeku ka rrëfyer se pas nëntë vitesh mungesë, fshati dhe familja nuk ishin më si dikur.

“S’isha kanë që 9 vjet, ndërkohë ishin martu vëllezërit e motrat, aty nëpër kushëri na jemi krejt, na Çekt në Qyshk jetojmë bashkë në një pjesë të fshatit. Edhe gjeneratë e re ishin rrit, disa që kanë qenë fëmijë prej kur i mbajsha në mend.”

Ai e ka përshkruar atë ditë si jashtëzakonisht të rëndë emocionalisht, por edhe si moment vendimtar për të parë përpara.

“Ka qenë një ditë pak e… u mërzita shumë, por atëherë ju thashë vëllezërve të mi: e kem paguar një çmim. Thashë, prej sot fillon jeta e re, Kosova e re, krejt këto do t’i rindërtojmë na. Jo veç shtëpitë tona, por edhe Kosovën kryt përpjet dhe të mendojmë një të ardhme më të mirë.”

Gjenerali Çeku ka përshkruar edhe pamjen e fshatit pas luftës, që sipas tij dukej thuajse i panjohur.

“Po ka qenë shumë interesant kur krejt gjithçka kishte ndryshu. Gjatë tre muajve të luftës s’ka pasë fare lëvizje, ka qenë pranvera, rrugë të mbyllura nga therrat, ishte rrit bari, asgjë e punume, një farë situate sikur kam ardhë s’di ku.”

Ai ka folur për ndjenjat e përziera që e shoqëruan atë ditë.

“E kam pasë shumë një ndjenjë të përzier. Edhe u mërzita, por edhe u gëzova që më në fund erdha në fshatin tim, në shtëpinë time, kur e pashë shtëpinë ku kam lind të bërë rrafsh, kulmi i djegur, mungesa e prindërve.”

Në fund, Çeku e ka përmbledhur përvojën e luftës dhe pasluftës me disa fjalë që, sipas tij, përmbledhin gjithçka.

“Lufta i ka të tilla. Emocion, dhimbje dhe krenari.”

Na ndiqni: