Ministri në detyrë i Financave, Hekuran Murati, doli së fundmi me një postim ku lavdëronte veten dhe qeverinë për një “rekord” të ri ekonomik: sipas tij, qarkullimi i bizneseve për gjashtë muajt e parë të vitit 2025 ka arritur në 10.7 miliardë euro — një rritje prej 10.3% krahasuar me periudhën e njëjtë të vitit të kaluar.

Në pamje të parë, ky numër duket si shenjë e suksesit ekonomik. Por, siç e vuri në pah edhe avokati Arianit Koci në një koment publik, qarkullimi nuk është domosdoshmërisht tregues i mirëqenies.

Ai e pyeti ministrin me një logjikë të thjeshtë, por të fuqishme: “Me këtë shtrenjtim, a po jeton qytetari më mirë se vitin e kaluar, apo shporta e tij është zvogëluar?” Dhe e sfidoi: “Nëse jam gabim, më demanto!”

Ministri Murati, në vend të një përgjigjeje serioze ekonomike, zgjodhi të japë një shembull me kafe, ku thotë se nëse kafja ka qenë 1 euro dhe tani është 2 euro, me të njëjtën pagë blihen më pak kafe, prandaj fuqia blerëse bie. Deri këtu është në rregull – një e vërtetë bazike që e din edhe një nxënës i shkollës së mesme.

Por problemi është tjetërkund: ky shembull nuk ka lidhje fare me realitetin që ai vetë po përpiqet ta shesë si sukses. Në shembullin e tij, qarkullimi mbetet i njëjtë — ndërsa në jetën reale, ai vetë po thotë se qarkullimi është rritur me 1 miliard euro.

Kjo është ajo që në logjikë quhet “argument i shkëputur nga konteksti”.

Në realitet, qarkullimi mund të rritet edhe kur qytetarët blejnë më pak, thjesht sepse çmimet janë më të larta. Pra, në vend që qytetarët të jetojnë më mirë, ata po paguajnë më shumë për më pak — ndërsa qeveria na e shet këtë si arritje.

Inflacioni nuk është zhvillim.
Inflacioni është pasojë.

Dhe kur rritet vetëm çmimi, por jo prodhimi, jo konsumi dhe jo fuqia blerëse, atëherë rritja e qarkullimit është thjesht varfërim i maskuar me shifra.

Në këtë rast, mund të themi pa ndrojtje:
📉 Qytetari po pi më pak kafe,
📈 Qeveria po pi më shumë propagandë.