Emin Z. Emini

nji zog nate
me krahët bojëbore
ardhun prej dimnash zjarmi e flake
më cokat në dritare

asnjiherë nuk e kam pa
call në fluturim qjellnash t’mjegullta
tue mbledhun troha dashnijet
për shpirtin e shkrumuem

me kast e harroj dritaren hapun
eja mbrenda
ban ngrohtë
e ‘i rrap me rrema mugullon
lshon hije parrizi
për prehjen t’ande

rrno dhe ‘dis për nji pikë uji zog
se krejt rruzullimi
s’asht gja tjetër
veçse nji pikë e vetme

mos më dvetni njitash
qysh e pe
nëpër terr

a nuk e morët me mend
asht prej drite