Pas një beteje të gjatë me një sëmundje të rëndë, ka ndërruar jetë sot në moshën 78-vjeçare Dr. Bujar Bukoshi, një nga figurat më të njohura të skenës politike dhe shëndetësore të Kosovës.

Ai lë pas bashkëshorten, Dr. Zana Bukoshi, tri vajzat Ora, Shota dhe Nita, si dhe nipërit Dardan e Taulant.

Më poshtë, një biografi e Bujar Bukoshit nga familja e tij:

Dr. Bujar Bukoshi (1947 – 2025)

Dr. Bujar Bukoshi ishte mjek dhe politikan shqiptar nga Kosova. Lindi në vitin 1947 në Suharekë. Shkollën fillore e kreu në Suharekë, gjimnazin në Prizren më 1964. Studimet e mjekësisë i kreu pranë Universitetit të Beogradit në janar të vitit 1971. Specializoi nga urologjia ne Prishtinë dhe Beograd më 1977. Si bursist i DAAD-së (Shërbimit Gjerman për Shkëmbim Akademik) ishte në përsosje profesionale si mjek në Klinikën Urologjike të Spitalit Kemperhof në Koblenz, Gjermani. Më 1984 u përzgjodh bursist i Senatit të Berlinit për Familje dhe Çështje Sociale dhe nga 1984-1985 punoi si mjek në Klinikën Urologjike të Klinikës Steglitz të Freie Universität Berlin (Universiteti i Lirë i Berlinit Perëndimor), ku u mor me hulumtime dhe më 1985 mbrojti doktoraturën mbi një temë të onkologjisë urologjike (“Cistektomia radikale në kuadrin e trajtimit të karcinomës së fshikëzës së urinës dhe komplikimet e saj“).

Më pas vazhdoi të punonte si kirurg urologjik dhe docent për kirurgji në Fakultetin e Mjekësisë së Universitetit të Prishtinës dhe u angazhua për shkëmbime profesionale dhe kulturore të mjekëve të rinj mes Kosovës dhe Gjermanisë.

Së bashku me intelektualë të mëtejmë kosovarë, Dr. Bujar Bukoshi më 1989 themeloi Këshillin e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut (KMLDNJ) dhe Lidhjen Demokratike të Kosovës (LDK), në krye të së cilës ishte Dr. Ibrahim Rugova. Në po këtë vit, Dr. Bukoshi u zgjodh sekretar i përgjithshëm i LDK-së dhe në bashkëpunim me organizata për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, si p.sh. International Helsinki Federation for Human Rights dhe Amnesty International, angazhohej për t’i bërë publike dhe për t’i eksponuar para opinionit perëndimor represionet sistematike dhe gjithnjë më të rënda të regjimit serb ndaj shqiptarëve në Kosovë.

Për shkak të qëndrimit tij politik dhe aktiviteteve për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, policia serbe në vitin 1990 hyri në sallë ku ai po operonte, e ndërpreu dhe e përzuri nga salla duke mos i lejuar t’i afrohej më truallit të ndërtesave të klinikës, madje as për ta vizituar pacientin.

Kur presidenti nacionalist serb Millosheviq me një akt jokushtetues anuloi autonominë e Kosovës në vitin 1991, Parlamenti i Kosovës që ishte detyruar nga forcat serbe të shpërbëhet, shpalli Republikën e Kosovës dhe emëroi Dr. Bukoshin kryeministër. Me këtë, Dr. Bukoshit iu desh të arratisej nga vendlindja së bashku me familje.

Pas një qëndrimi prej 6 muajsh ne Bled, Slloveni, Qeveria e Republikës së Kosovës në Ekzil u instalua në Gjermani. Nga Ulmi dhe Bonni, Dr. Bukoshi dhe ekipi i tij angazhoheshin që nëpërmes kontakteve me qeveritarë dhe parlamentarë evropianë të informonin shtetet perëndimore mbi dhunën dhe terrorin sistematik shtetëror serb ndaj shqiptarëve në Kosovë dhe punonin për ta sensibilizuar opinionin publik për situatën e rëndë dhe rreziqet që mund të pasonin nga eskalimi i mëtejmë.

Mes viteve 1991 dhe intervenimit të NATO-s më 1999, ai takoi një numër të madh të përfaqësuesve publikë dhe politikanë të partive më të ndryshme, parlamentarë, senatorë, kongresistë që nga më të rinjtë e deri tek përfaqësuesit më të lartë qeveritarë në gjithë botën, në një kohë kur druhej se kriza në Kosovë do të përfundonte në tragjedi shumë më të madhe.

Njëkohësisht Dr. Bukoshi organizonte diasporën shqiptare në Gjermani dhe në shtetet tjera perëndimore. Me anë të donacioneve të diasporës që njihen si “3 përqindëshi” dhe që kontribuuan në financimin e buxhetit shtetëror, Dr. Bukoshi dhe Qeveria në Ekzil mundësuan sistemin paralel shëndetësor dhe arsimor për shqiptarët në Kosovë, meqë ata më dhunë ishin përjashtuar nga jeta publike. Këto institucione paralele, përkundër rreziqeve që buronin për të gjithë ata që kontribuonin për organizimin dhe funksionimin e tyre, për një kohë të gjatë ia arritën të parandalojnë radikalizimin e shqiptarëve në Kosovë dhe të ushqejnë rezistencën paqësore.

Në vitin 1999, Dr. Bukoshi mori pjesë në negociatat e Rambujesë. Pas luftës Dr. Bukoshi priu Unionin e Fondeve për Rindërtimin e Kosovës (UFORK), me të cilin u rindërtuan shkolla dhe shtëpi të shkatërruara nga forcat serbe në Kosovë dhe poashtu u mbështetën refugjatë dhe projekte kulturore. Pas luftës me këtë fond u realizuan mbi 150 projekte të vogla dhe të mesme, mes të cilëve ishte edhe rindërtimi i një fshati të tërë – fshatit Qabër afër Mitrovicës – të cilin armata serbe e kishte rrafshuar me buldozerë, dhe ku pas lufte me anë të fondit u ndërtuan 150 shtëpi të reja.

Më 2007, Dr. Bukoshi u zgjodh deputet në Kuvendin e Republikës së Kosovës. Ishte bashkënënshkrues i Deklaratës së Pavarësisë së Republikës së Kosovës. Më 2009 u emërua Ministër i Shëndetësisë në Qeverinë e Kosovës dhe inicioi reforma të rëndësishme. Nga marsi 2011 deri në tetor 2014 shërbeu si Zëvendës Kryeministër dhe në këtë detyrë mbikëqyri punën e Ministrisë për Shëndetësi, Ministrisë për Mjedis dhe Ministrisë për Punë dhe Mirëqenie Sociale. Si këshilltar, edhe më pas vazhdoi të merrte pjesë në jetën politike kosovare.

Pas një beteje të gjatë me sëmundje të rëndë, ndërroi jetë më 10 qershor 2025. Lë pas bashkëshorten, Dr. Zana Bukoshi, vajzat Ora, Shota, Nita dhe nipërit Dardan dhe Taulant.