Dibran Demaku

rri zgjuar e ëndrrës ia bën me sy

rri zgjuar e shpresën e mban nën dry

rrugëve të stërzgjatura të mërgimit

askund dhe askurrë një udhëkryq takimi

eh miku im apo imja mikeshë

malli e pasioni e mbajnë trurin peshë

vullkani i fjetur ndër vite filluar ka zgjimin

rrugëve të atdheut duke pritur kthimin

në buzëmbrëmje e agime me Itakën u ngopëm

duke besuar kot në Odiseun e Penelopën

në një takim të ri gjithnjë ëndërruar kemi

me lotin në faqe meridianeve ngado vemi

kënga e Rexhës ushtuar ka ndër stinë

e në zemra nënash zgjuar e ka mërzinë

gjogu i harlisur pa mëshirë ka vrarë

rrjeti i merimangës i mbetur në trarë varë

motra e Avdisë lotuar ka në Vraninë

shekujve harruar ngrysur ka rininë

lotët e saj tronditur kanë liqenin e Shkodrës

shaminë e vajzërisë varur te guri i vatrës

kullë e Oso Kukës pa çati veç gur

në lashtësinë e moteve dritë e fikur-kurrë

këngë e çiftelisë e këngëtarit me zemër

Sali a Feriz a Agim… një emër…