Në rrugët e rrënuara të Qytetit të Gazës, ku jeta është zhytur në mbijetesë, pak kush u befasua nga raporti i fundit i ekspertëve të mbështetur nga OKB-ja që konfirmoi atë që banorët kanë paralajmëruar prej muajsh – në Gaza tani ka uri ekstreme.

“Kjo është diçka që e kemi thënë për muaj të tërë tani, dhe e kemi parë këtë dhe e kemi jetuar dhe vuajtur. Ndihemi shumë të pafuqishëm dhe shumë të sëmurë dhe shumë të lodhur”, ka thënë Amjad Shawa, drejtori i Rrjetit të OJQ-ve Palestineze, i cili ka qëndruar në Qytetin e Gazës gjatë gjithë luftës 22-mujore.

Të premten, IPC – organizatë globale që klasifikon pasigurinë ushqimore – njoftoi se tre pragje kyçe për shpalljen e urisë ekstreme janë përmbushur në këtë zonë që dikur ishte zemra tregtare dhe administrative e Gazës.

“Kjo uri ekstreme është tërësisht e shkaktuar nga njeriu, mund të ndalet dhe të përmbyset”, tha raporti i IPC-së, duke paralajmëruar për një rritje eksponenciale të vdekjeve nëse nuk zbatohet armëpushimi dhe nuk rivendosen furnizimet ushqimore dhe shërbimet bazë.

Kjo është vetëm hera e katërt që IPC shpall “uri ekstreme” që nga themelimi në vitin 2004, me rastin më të fundit në Sudan më 2023.

Popullsia më e rrezikuar përfshin të moshuarit, fëmijët, të sëmurët dhe të izoluarit. Rreth 500,000 deri në 800,000 palestinezë jetojnë aktualisht në qytet.

“Nuk kam asgjë për të gatuar dhe nuk kam para për të blerë dru zjarri për gatim. Hamë pak ushqim në mëngjes për të shuar urinë tonë dhe pak më shumë natën. Ha vetëm pak za’atar, djathë ose vetëm kripë me bukë, pa perime, asgjë të gatuar”, thotë Sabah Antaiz, 55 vjeçare, e zhvendosur nga lagjja Tuffah.

Ajo vuan nga hipertensioni, diabeti dhe një problem me zemrën. Burri i saj është i sëmurë dhe i paaftë për të siguruar ushqim.

“Nuk na ka mbetur askush, askush që të më mbështesë apo të na sjellë ushqim. Humba rreth 10 anëtarë të familjes sime në një sulm ajror në lagjen Tuffah: babanë, nënën, nipërit dhe mbesat, fëmijët e vëllezërve dhe motrave të mia”, rrëfen ajo.

Siç raporton The Guardian, autoritetet izraelite shtrënguan bllokadën ndaj Gazës që nga tetori i vitit 2023, duke e ndaluar plotësisht hyrjen e furnizimeve për dy muaj në mars dhe prill.

Edhe pse disa produkte si sheqeri janë futur kohët e fundit, çmimet janë jashtë përballueshmërisë për 90% të banorëve që nuk kanë të ardhura. Domatet kushtojnë deri në 30 dollarë për kilogram.

Ibtisam Saleh, 50 vjeçe, e zhvendosur 20 herë që nga fillimi i luftës, jeton tani në një tendë në qytet.

“Ajo që kemi tani vjen vetëm nga ndihma. Para luftës, merrja 100 dollarë çdo muaj nga ambasada e Katarit sepse isha i divorcuar dhe kisha një djalë. Por që kur filloi lufta, nuk kemi marrë asgjë”, tregon ajo.

Saleh ha një vakt në ditë, zakonisht thjerrëza, dhe ndonjëherë vetëm bukë.

“Nuk kam forcë të qëndroj në radhë duke pritur për të marrë pjesën time [të ndonjë ndihme ushqimore]. Një herë më ra të fikët ndërsa prisja. Dielli ishte shumë i nxehtë dhe unë jam me hipertension”, shton ajo.

Ndërkohë, në pjesën veriore të Gazës, kushtet janë edhe më të këqija, me mijëra të bllokuar mes rrënojave.

“Kjo është një popullsi që është zhveshur nga çdo rezistencë… Ata nuk kanë absolutisht asgjë. Nuk ka asnjë kufi sigurie…”, ka thënë një zyrtar i ndihmës së OKB-së që mbikëqyr operacionet në Gaza.

Riham Kraiem, 35 vjeç, jeton me burrin dhe 10 fëmijët në një tendë në qytet.

“Gjatë tre muajve të fundit, nuk kemi marrë asnjë para ose ndihmë. Fëmijët e mi kërkojnë shumë gjëra… Ata duan që unë t’u bëj ëmbëlsira, por unë nuk mundem sepse nuk kemi para”, tha ajo.

“Dje, djali im shkoi të kërkonte ndihmë dhe mori një kilogram makarona dhe një kanaçe me salcë domatesh… Ai u kthye duke ndjerë sikur po fluturonte nga lumturia”, shtoi ajo.

Nga ana tjetër, autoritetet izraelite hedhin poshtë raportin e IPC-së, duke e cilësuar si të pabazuar.

“Nuk ka uri ekstreme në Gaza dhe gjetjet bazohen në ‘gënjeshtra të Hamasit të pastruara përmes organizatave me interesa të ngushta’”, kanë thënë zyrtarët izraelitë.