XHEVDET BAJRAJ

Heronjtë do ta kenë luftën e tyre
varret e tyre
jetimët e tyre
të vejat e tyre
të cilat në Ditën Ndërkombëtare të Vejushave
do të çojnë lule të freskëta në varret e tyre

Udhëheqësit e tyre do t’i kenë zyrat e veta
për heronjtë e rënë
ku do t’i përtypin ngadalë ditët
deri në fund të jetës së tyre

Kur t’u bien ndër mend heronjtë e rënë
në shenjë respekti për ta
do të marrin një dhomë në një hotel luksoz
një shishe verë të kuqe të vitit të rënies së tyre
dhe do të bëjnë seks
me njërën nga dashnoret e shumta të tyre

BIXHOZÇIU

Luante poker me jetën
dhe humbi
Duke u kthyer në shtëpi
pa një hajn duke vjedhur unaza dhe dhëmbë ari
nga kufomat në varret
që ai vetë i kishte hapur

Zbardh dita
Një grua lakuriq sapo lëviz perdet
hapë dritaren
buzëqesh
i shtrin krahët sikur do ta përqafojë qiellin

Bixhozçiu ndalet
e liron zogun e kuq nga kafazi i kraharorit të tij
kthehet prapa
dhe nxiton për ta arritur natën
që iku

E DASHURA IME

Ëndërroj që merr frymë pranë meje
lakuriq
e unë të rri përmbi
i varur në mur si Krishti në kryq
oh e dashura ime
engjëlli im i vdekjes
Ti ma përkujton
që po të ishte dita edhe pakëz më e gjatë
do të mund t’i arrinim të gjitha bashkë
që jeta nuk është gjë tjetër
përveç një luftë e pafund
në të cilën mungon fisnikëria e Don Kishotit
dhe përpjekja për t’u kthyer në shtëpi
në Itakë
në Makondo
në Meksiko Siti
a në Rahovec
atje
ku dielli kurrë nuk perëndon

TELEVIZIONI SHTETËROR

Derisa njerëzit janë shpërndarë
si qurrat nëpër fytyrën e botës
dy të rinj e këndonin një këngë të huaj
Më e mirë rakia se partia
sepse u besonin më shumë pjatave të tyre
sesa TV-së shtetërore
vendosën të shtënë me armë në të dytë
që të dy ranë përtokë
atij që po i dilte shpirti
e ktheu kokën kah ai tjetri

Tjetri u çua dhe filloi të vraponte
u zhduk në errësirë
i vdekuri ende e mban shikimin
kah vendi ku kishte rënë shoku i tij
dhe ende i lotojnë sytë

TRE FËMIJË

Fëmija i familjes së ekzekutuar në Obri
nuk e mban mend
nëse ka pirë nga biberoni
i mbushur me gjakun e nënës së tij të vrarë
me duart e vrasësve të saj
As Afrim Imeraj i vrarë në Padalishtë
kur nuk e mësoi emrin e atij
që ia vodhi dorën
e më pastaj jetën
Fëmija trevjeçar sirian që para se të vdiste
gjënë e fundit që tha
do t’ia tregoj Zotit të gjitha
nuk çojnë peshë
nëse këto nuk ua hapin sytë
zemrave të armiqve
nëse këto nuk e ndalin
rrotën e përgjakshme të historisë
që vazhdon të rrotullohet

Kjo botë e ka të pamundur të kthjellet
pa e nxjerrë njeriu kokën nga xhepi i tij
apo i tjetrit

Jeta është film
fundi i të cilit dihet