CHARLES BUKOWSKI

Kam fluturuar mijëra milje që ta shoh

me kërkesën e saj

“sall për hatër të kohës së dikurshme”.

Së bashku e kaluam natën

e tash ishim për mëngjes

në këtë kafe në Arizonë,

vend i qetë e i mirë

dielli futej

në cilorin me katrorë

të kuq e të bardhë.

Ajo tha:

“S’më hahet…”

lotët i rridhnin fytyrës

“Do ta ha mëngjesin tënd”, i thashë,

“s’bën ta çojmë poshtë…”

ajo e drejtoi shpinën dhe

mori frymë thellë dhe bërtiti.

kamarierja dhe kuzhinieri dolën vrap.

“A është çdo gjë në rregull?” pyeti kamarierja.

“Oh, po”, u përgjigja.

Të dy u kthyen dhe na vështronin

nëpër dritaren e shërbimit.

Përballë meje

lotët e saj ende rridhnin

“Merre një kafshatë proshutë”, i thashë,

“Do të ndihesh më mirë”.

“Mbylle gojën”, tha,

“Sall mbylle gojën!”

“Shiko”, i thashë

“Do të nisem sot”.

“Le ta provojmë edhe një natë”, tha,

“mund të bisedojmë…”

e përfundova mëngjesin e saj,

pagova dhe dolëm.

Atë natë pimë dhe biseduam

pastaj fjetëm.

Rreth orës 3 të mëngjesit u zgjova

duke ulëruar nga dhembja

ajo m’i kishte kapur koqet

dhe m’i tundte.

“Ti bushtër e krisur”, thashë,

“Ç’hamam të ka  gjetur?”

“Nuk më ke qirë,

nuk më ke qirë”, tha.

U ngrita e fillova të vishem.

“Ç’po bën?” pyeti.

“Bën? Bën?” i ngreha pantallonat lart,

“Dua ta zë një taksi për në aeroport!”

U ula dhe fillova t’i mbath këpucët.

Atëherë ajo kërceu nga shtrati

dhe u fut midis gjunjëve të mi

duke ma hapur zinxhirin.

“Dua të  rrish”, tha,

duke përkulur kokën

drejt mesit tim.

“Dua të rrish”, tha

“Në rregull”, thashë,

derisa hëna e verës

vinte nëpër perde,

“sall për hatër të kohës së dikurshme”.

Përktheu nga anglishtja: Fadil Bajraj