Presidenti rus Vladimir Putin ndoshta priste që lufta në Ukrainë të ishte arritja e tij më e madhe, duke u treguar të gjithëve se sa e fortë është Rusia dhe sa larg mund të shkojë pas rënies së Bashkimit Sovjetik në 1991.

Aneksimi i Ukrainës do të ishte hapi i parë në rivendosjen e Perandorisë Ruse. Putini donte të tregonte se SHBA-të ishin larg Evropës Perëndimore dhe se Rusia dhe Kina u krijuan për të udhëhequr rendin e ri ndërkombëtar.

Por nuk funksionoi kështu. Kievi mbrohet me vendosmëri dhe ushtria ukrainase është shndërruar në një forcë të madhe, pjesërisht falë partneritetit të ngushtë me SHBA-në dhe aleatët e tjerë perëndimorë.

Në të kundërt, ushtria ruse ka treguar mendim dhe organizim të dobët strategjik. Sistemi politik pas tij është treguar i paaftë për të mësuar nga gabimet e tij. Megjithatë, Perëndimit do t’i duhet të përgatitet për fazën tjetër të luftës katastrofike të Rusisë, shkruajnë Liana Fick dhe Michael Kimmage në një analizë të madhe për Foreign Affairs.

Lufta është gjithmonë e paparashikueshme, dhe ky ishte rasti këtu. Shumë prisnin një rënie të shpejtë të Ukrainës, por këto parashikime janë provuar të gabuara. Megjithatë, Rusia duket se është në rrugën e humbjes. Dhe çfarë lloj disfate do të jetë? Ekzistojnë tre skenarë të mundshëm, secili prej të cilëve do të kishte implikime të ndryshme për politikëbërësit në Perëndim dhe në Ukrainë.

Skenari i parë: Dorëzimi i Rusisë

Skenari i parë dhe më pak i mundshëm është që Rusia të pranojë humbjen e saj duke pranuar një zgjidhje të negociuar sipas kushteve të Ukrainës. Që të realizohej ky skenar do të duhej të ndryshonin shumë gjëra, pasi nuk ka dialog diplomatik mes palëve në konflikt dhe Perëndimit.

Duke pasur parasysh agresionin rus dhe shkallën e krimit, nuk ka gjasa që Ukraina të pranojë ndonjë zgjidhje diplomatike përveç një dorëzimi të plotë rus.

Për më tepër, një qeveri ruse – nën Putinin ose pasardhësin e tij – mund të përpiqet të mbajë Krimenë dhe të kërkojë paqe diku tjetër. Për të shpëtuar fytyrën në oborrin e tij të shtëpisë, Kremlini mund të pretendojë se po përgatitet për një lojë të gjatë në Ukrainë, duke lënë të hapur mundësinë e inkursioneve të mëtejshme ushtarake.

Rusët mund të fajësojnë për dështimin e tyre NATO-n dhe dërgimin e armëve, por jo fuqinë e Ukrainës. Që një qasje e tillë të mbijetojë brenda regjimit rus, të vijës së ashpër, përfshirë vetë Putinin, do të duhej të margjinalizoheshin. E vështirë, por jo e pamundur.

FA, megjithatë, thekson se një rezultat i tillë nuk ka gjasa për sa kohë që Vladimir Putin është në pushtet, pasi qasja e tij ndaj luftës ka qenë maksimaliste që në fillim.

Skenari i dytë: Përshkallëzimi dhe disfata

Një tjetër skenar i një disfate ruse do të përfshinte dështimin në mes të një përshkallëzimi. Kremlini do të bënte një përpjekje nihiliste për të zgjatur luftën në Ukrainë dhe gjithashtu do të niste operacione sabotuese në vendet që mbështesin Kievin, si dhe në vetë Ukrainën.

Në rastin më të keq, Rusia mund të vendosë të nisë një sulm bërthamor në Ukrainë. Më pas, lufta do të çonte në një konfrontim të drejtpërdrejtë ushtarak midis NATO-s dhe Rusisë. Kjo lëvizje do ta bënte Rusinë një kërcënim unik dhe të papranueshëm në sytë e Perëndimit. Kapërcimi i pragut bërthamor mund të çojë në përfshirjen konvencionale të NATO-s në luftë, gjë që do të përshpejtonte humbjen e Rusisë në terren.

Skenari i tretë: Rënia e regjimit

Skenari i tretë dhe i fundit, i cili do të çonte në përfundimin e luftës, do të nënkuptonte një disfatë pas rënies së regjimit rus, me betejat kryesore që do të zhvillohen jo në Ukrainë, por në korridoret e Kremlinit ose në rrugët e Moskës. .

Putini mban të gjithë pushtetin në duart e tij, por përpjekjet e tij për të vazhduar luftën në një luftë që ai ka humbur mund ta vendosin regjimin e tij në akull të hollë.

Megjithëse Putin ka sjellë stabilitet politik në Rusi në vitet post-sovjetike, qytetarët e saj mund të kthehen kundër tij nëse lufta shkakton mjerim të gjerë. Rënia e regjimit të tij mund të nënkuptojë një fund të menjëhershëm të luftës, të cilën Rusia nuk do të jetë në gjendje ta luftojë me kaosin e brendshëm që pason.

Një grusht shteti i ndjekur nga lufta civile do të ishte një përsëritje e asaj që ndodhi pas marrjes së pushtetit nga bolshevikët në 1917, e cila përshpejtoi tërheqjen e Rusisë nga Lufta e Parë Botërore.

Mjetet e përshkallëzimit

Nëse ai vendos të përshkallëzojë konfliktin, Putini mund të përdorë armë kimike ose biologjike, ai gjithashtu mund të vendosë të shkatërrojë linjat e energjisë ose infrastrukturën e shtratit të detit, ose të nisë sulme kibernetike ndaj institucioneve financiare perëndimore.

Armët bërthamore do të ishin masa e fundit e Putinit. Putin përmendi Hiroshima dhe Nagasaki në fjalimin e tij më 30 shtator. Nëse Rusia do të kishte përdorur armë taktike bërthamore në Ukrainë, Kievi nuk do të ishte dorëzuar. Ukrainasit e dinë se një pushtim rus i territorit të tyre do të ishte i barabartë me zhdukjen, por kjo nuk ishte rasti me Japoninë në 1945, e cila atëherë po e humbiste luftën. Rusia, e cila është një fuqi bërthamore, gjithashtu ka humbur luftën që nga fundi i vitit 2022.

Për më tepër, pasojat e një sulmi bërthamor do të ishin katastrofike dhe nuk do t’i ndihmonte rusët as në fushën e betejës. Për më tepër, një veprim i tillë i Rusisë do të provokonte zemërim ndërkombëtar. Për momentin, tre vende nuk e kanë dënuar pushtimin rus – Brazili, Kina dhe India – por asnjë vend i vetëm nuk e ka mbështetur realisht Rusinë. Në nëntor, presidenti kinez Xi Jinping foli kundër kërcënimeve bërthamore dhe nëse Putini nuk e merr parasysh këtë paralajmërim, ai mund të lihet plotësisht i izoluar, raporton N1 Kroacia./Danas