Kohët e fundit, imazhi i marketingut të Credit Suisse ka qenë perëndia e tenisit të Zvicrës, Roger Federer. Ai buzëqesh në posterë në aeroportet zvicerane, një simbol i forcës, përsosmërisë, fuqisë qëndruese dhe besueshmërisë. Por pas promovimit me shkëlqim qëndronin disa probleme të mëdha
Pra, lamtumirë Credit Suisse. Themeluar në vitin 1856, banka ka qenë një shtyllë e sektorit financiar zviceran që atëherë. Edhe pse e goditur nga kriza financiare e vitit 2008, Credit Suisse ia doli t’i bëjë ballë asaj stuhie pa një paketë shpëtimi nga Qeveria, ndryshe nga rivali i saj i kthyer në shpëtimtar UBS.
Kohët e fundit, imazhi i marketingut të Credit Suisse ka qenë perëndia e tenisit të Zvicrës, Roger Federer. Ai buzëqesh në posterë në aeroportet zvicerane, një simbol i forcës, përsosmërisë, fuqisë qëndruese dhe besueshmërisë.
Por pas promovimit me shkëlqim qëndronin disa probleme të mëdha. Menaxhimi përçarës, ekspozimi i kushtueshëm ndaj kompanisë financuese, Greensill Capital, e cila falimentoi në vitin 2021, një rast i rënduar i pastrimit të parave dhe besimi i klientëve në rënie në muajt e fundit, i cili pa miliarda të tërhequra nga banka.

Gjithçka që u desh për t’i kthyer këto dyshime në një rrëmujë ishte një vërejtje e dukshme nga Banka Kombëtare Saudite, e cila zotëron pothuajse 10% të Credit Suisse, duke sugjeruar se nuk do të rriste investimet e saj.

Aksionet e Credit Suisse hynë në rënie të lirë, madje edhe një deklaratë besimi nga Banka Kombëtare Zvicerane dhe një ofertë prej 50 miliardë dollarësh (41 miliardë £) në mbështetje financiare, nuk mund ta stabilizonin situatën.

Pas krizës financiare 15 vjet më parë, Zvicra prezantoi ligje të rrepta të ashtuquajtura “shumë të mëdha për të falimentuar” për bankat e saj më të mëdha. Kurrë më, nuk shkoi mendja, nëse taksapaguesi zviceran duhet të shpëtojë nga një bankë zvicerane, siç ndodhi me UBS.

Por Credit Suisse është një bankë “shumë e madhe për të dështuar”. Në teori, ajo kishte kapitalin për të parandaluar katastrofën e kësaj jave.
Gjithashtu në teori, rregullatorët financiarë zviceranë dhe Banka Kombëtare Zvicerane mbajnë një sy në ato banka të rëndësishme sistematike dhe mund të ndërhyjnë përpara se të godasë fatkeqësitë.
Ishte e çuditshme, javën e kaluar, të shihje pjesën tjetër të botës duke reaguar me shqetësim të vërtetë, ndërsa aksionet e Credit Suisse ranë dhe të mos dëgjohej, në fillim, asgjë nga Zvicra.
Edhe mediat zvicerane dukej se nuk i vunë re titujt e fundit në Financial Times dhe dukeshin më të interesuara në debatin e vazhdueshëm mbi atë se sa mbështetje duhet t’i ofronte Zvicra neutrale Ukrainës.
Në kohën kur njerëzit e vunë re, një dëm i tillë ishte bërë sa që Credit Suisse ishte përtej kursimit. Pasojat kishin filluar të kërcënonin jo vetëm të gjithë sektorin financiar të Zvicrës, por edhe Evropën.
Ndërsa Qeveria u mblodh në një seancë urgjente për të gjetur një zgjidhje, thuajse mund të nuhasnit panikun në Bernë.
Duke njoftuar marrjen e bankës, presidenti zviceran, Alain Berset, tha se “një kolaps i pakontrolluar i Credit Suisse do të çonte në pasoja të pallogaritshme për vendin dhe sistemin financiar ndërkombëtar”.
Është e vështirë të shmanget përfundimi, thonë tani disa zviceranë, se vetë njerëzit që duhet të kishin vepruar për të parandaluar shkrirjen e Credit Suisse ishin duke fjetur në timon.