Adem Gashi

ikën, po ikin

djemtë dhe vajzat e vendit tim

u bënë zogj dhe morën arratinë

mbi flatrat e tyre

rëndon mall dhembje e trishtim

ndoshta… ndoshta…

asnjë s’e zë ngoje fjalën kthim

e mbetën pleq e plaka

me copëra sëmundjesh mungesë ilaçesh

e tepri mërzie

sa për të bërë gjëmë e pikëllim

bijtë plëngprishës të  popullit

(se bij të popullit janë edhe këta, të tjerët)

hedhin firma vendimesh mbi letër

e krekosen

tashti edhe gjethet e vjeshtës

morën ngjyrën e vrugut

e u bënë kartëmortale instagrami e fejsbuku:

e pamja zgjat tri ditë

po kush kë me e pa?