Bëhet fjalë për një kafshë me kokë të madhe, e cila 150 milionë vjet më parë ka notuar në pjesët e cekëta të detit tropikal që ndodhej në zonën e Evropës së sotme. U quajt Solnhofia parsonsi dhe shkencëtarët e përshkruan fosilin e fundit të gjetur si të jashtëzakonshëm. Mungonin vetëm eshtrat e këmbëve.

Të gjitha breshkat e sotme të detit kanë gjymtyrë të ngurtë të zgjatur, pendë, të cilat i përdorin për të lëvizur në thellësitë e oqeanit. Megjithatë, gjymtyrët e fosilit të përmendur ishin më të shkurtra në krahasim me breshkat ekzistuese. Kjo tregon se Solnhoffia parsonsi notoi në zonën bregdetare dhe jo në oqeanin e hapur.

Fosilet e kësaj breshke detare u zbuluan për herë të parë në vitet ’70. Felix Augustin, student i doktoraturës në Universitetin e Tubingen në Gjermani, vuri në dukje se fosili i fundit i gjetur është fosili i ruajtur më mirë i kësaj specie shtazore. Sipas tij, është ruajtur një kafkë e plotë, një guaskë e plotë dhe të katër gjymtyrët.

Solnhofia parsonsi ishte 30 centimetra e gjatë nga hunda në bisht dhe koka e saj ishte relativisht e madhe. Gjatësia e kafkës së saj ishte 10 centimetra, raporton cnn.

Fosili u gërmua në vitin 2014 nga një gurore gëlqerore në Gjermaninë juglindore, në një vend të pasur me fosile dinosaurësh. U gjetën jo vetëm fosilet e breshkave, por edhe peshqit, krokodilët dhe zvarranikët gjigantë detarë si plesiosaurët dhe ichthyosaurët. Shfrytëzimi në gurore filloi në vitet ’50, ndërsa gërmimet fosile filluan 20 vjet më parë.

Solnhofia parsonsi u përshkrua si një specie në 1975, bazuar në dy kafka pothuajse të plota identike – njëra nga Bavaria dhe tjetra nga Zvicra. Në bazë të skeleteve jo të plota, u hetua anatomia e kësaj breshke dhe mënyra e jetesës së saj. Në vitin 2000, shkencëtarët gjetën skeletin më të plotë të kësaj breshke deri më sot. Megjithatë, fosili i fundit i gjetur është edhe më i plotë.

Marton Rabi nga Universiteti i Tubingen deklaroi se kjo hipotezë ka kuptim duke pasur parasysh se ku u gjet fosili. Gjatë periudhës së dinozaurëve, Gjermania ishte një arkipelag ishujsh të vegjël që përfaqësonin habitatin e breshkës së lartpërmendur.

Fosile të shumta të ekosistemeve të pasura bregdetare gjenden në depozitat e gurit gëlqeror të imët të njohur si Plattenkalk, i cili ekziston në të gjithë Gjermaninë jugore. Falë këtyre gurëve gëlqerorë, janë ruajtur fosile të shumta. Fosili i fundit i gjetur ende nuk është studiuar.