Dje ishte përvjetori i 80 i lindjes së poetit të shquar Ali Podrimja.

Shkruan: Ismail Syla

Me një poezi të botuar në vitin 2001 në shtojcën e kulturës të së përditshmes Koha Ditore dhe dy foto të publikuara për herë të parë, po e kujtoj redaktorin e parë të librit tim të parë me poezi, “Tempulli i braktisur,” Rilindja 1997.

Fotoja e parë është shkrepur në bibliotekën e Gjimnazit “Skënderbeu” në Drenas, para vitit 1994, ndërsa fotoja e dytë me poetin e talentuar Lulzim Tafa, është shkrepur në panairin e dytë të librit, pas luftës, në hapësirat e sallës së sporteve “1 Tetori” në Prishtinë.

ODE PËR ASHENSORIN REBEL TË “RILINDJES”

Në kabinën e ashensorit të Rilindjes

Tek ngjiteshim në një kat Ferri,

Si makth më zuri fjala e Ali Podrimjes

“Të hënën për mua fillon tmerri.”

Ç’është ky tmerr pa stinë, pa muaj

Tmerr pa javë, pa fund, pa anë.

Në vetminë tënde, ti nuk je i huaj

Në lëkurën tënde, ti nuk je muranë.

Ç’është kjo botë që lëvrin përreth

Skëterra tundet deri në kat të nëntë.

Me Kafkën atje rri Musa Ramadani

Kapakët e dorëshkrimit e shtrëngojnë rëndë.

Në derë të parajsës, mu aty tek holli

Po puthte nën vetull dashnoren e 87-të

Kozmiku i Tokës, i hirti Gani Xhafolli

Dhe i vdiste në cepin e vetullës së djathtë.

Në të shtatin buluronte fauna si kope e Jobit

Doli përtej Biblës demi, dhia, keci

Me lapsin e përgjysmuar të Eqrem Çabejt

I qenë a i mosqenë Abdullah Konushevci.

Në fillim ishte fjala… dhe dihet pastaj

Dhe zoti krijoi njeriun, Arifin, Iljazin

I keni parë sytë e tyre të ujshëm, poetikë

Më të thellë se poezinë, më lirikë se prozën…

Ferrit e zjarreve, pa dalje e hëna

Zbulesa, Apokalipsa – filli e fundi.

Në fundin e shekullit “Fjalorin e Barbarëve”

Si kryqin djallit e tund Bajram Kosumi.

I mbërthyer në një tavolinë ilire

Si demon parajse, si rebel, si eremit

Tahir Deskut ia shprish gjithë mjegullnajat

Rasim Kiçina vetë i shtatë a tetë.

Një plim mediokrësh fërkohet diku tutje

Dhe ngrehina mplaket, e murtë, katran

Pa shpirt bien përdhe fjalët e shenjta shqipe

Si nga zëri, në pijetore, i këngëtarit cigan.

Midis teje dhe meje dhe këtij ashensori

Ali, është çmendur dikush. Duhet një frenim.

Në një skutë ferri një çikë tej purgatori

E sheh hekatombën të shndërruar në krim.

Plagët e katër yjeve, vezullimin, dritat

Duart e Ymer Elshanit dot nuk i tubojnë,

Kanë shpërthyer tokën si luleboret

Dhe qiellit parajsor përshkëndijojnë.

Lartësia dhe honi, drita dhe nata

Gjithçka, gjithçka ka humbur kuptimin,

E rrugëtimi ynë drejt purgatorit

Nuk do të mbarojë pa gjetur fillimin.

Ngjizja e Kosovës nga urnat e hirit

Plagët e Prekazit. Kënga e Adem Jasharit

Vajtojcat e Rekës, dhembjet e Lumit

Janë fillet e “Biblës”, ballinat e “Mesharit”.

Apo një fill tjetër mbi një pikë gjaku

Që rrjedh e rrjedh pa ndalur damarëve të tokës,

Deri tek tehu i hollë i shpatës së Gjergjit

A tek flamuri i poemave të De Radës.

Ku është fillimi i jetës, i ditës, i javës

Ku vete kështu ky ashensor rebel.

Tmerri yt i trishtë, tmerri i së hënës

Në vrimat e jetës dhe hyn dhe del.

(Religjioni i Pikëllimit, 100 poezi, Brezi 81, Prishtinë, 2015)