Arif Molliqi

i mbaj mend rrugët

mëngjeset e stinëve që ndërroheshin

lojërat symbyllas

ku fshihesha në kaçakun e qenit plot morra

si të tjerët dhe unë duhej të fshihesha diku

të mos mbetesha gjithmonë i fundit

mbaj mend kur na rrihte gjyshja

pasi trembnim pulën këlleqke në çarranikun e vogël

në arën e fqinjit vidhnim fasule

për një kalavesh rrush të gjithin na merrte rrushagjiu

arrat e Bregut i shkundim me gjithë dushk

edhe sa herë që i ndiqnim pëllumbat

në shkollë shkonim vonë

kur erdhën vitet e tjera erdhën kujtime të tjera

më kujtohet se hipnim mbi mollën sherbete

që ta shihnim Rrushen me vajza të tjera

derisa i matnin gjokset e fryra e të bardha

sa e sa herë me shokë i ndanim dashnoret

sa e sa herë jemi rrahur mes vete për Rrushen

kjo është më e mira

kjo më takon mua

na pëlqente të thoshim të gjithë

të gjitha i kujtoj dhe zemra sa nuk më plas

kujtimet e vjetruara kur më vijnë pas

Marrë nga libri në dorëshkrim me titull pune “Im atë të shtunave më blinte këpuca prej llastiku”, të cilin do ta botojë shtëpia botuese “Armagedoni”.