Arif Molliqi

I shtrirë në konakun e bacës Shaban

Kollitem

Shuaj trarin e kulmit që digjet

Zharavë më bie mbi kokë

Kamer Loshi e thërret Ademin

Ndali gjylet e topit he burrë

Se nuk vonohem e vij

Po vijnë vëllezërit me të ndihmue

Tahir Meha ka çue fjalë

Qëndro o Hamëz Jashari

Sot s’kam kohë me ardhë

Vonohem,

Ahmet Delisë jam duke i ndihmue…

Prill, 1998

(Nga libri “Psherëtima e zareve”)