Shkruan: NAZMI JUSUFI – ekspert financiar

Në sistemet demokratike, një qeveri që ndodhet në statusin demisionar ka mandat të kufizuar dhe nuk mund të ndërmarrë vendime të reja që prodhojnë pasoja financiare afatgjata. Ky parim nuk është thjesht formalitet politik, por një mekanizëm i domosdoshëm për ruajtjen e rendit fiskal, transparencës dhe besimit publik në menaxhimin e parasë shtetërore.

Në rastin e Kosovës, çdo përpjekje e një qeverie në detyrë për të miratuar projekte të reja buxhetore apo për të caktuar fonde për vitin e ardhshëm, pa miratimin paraprak të Kuvendit, do të ishte në kundërshtim me frymën e përgjegjësisë institucionale.

Një qeveri në detyrë mund të vazhdojë vetëm me pagesat dhe angazhimet ekzistuese për projekte tashmë të miratuara nga Kuvendi, ose për shpenzime të domosdoshme që sigurojnë vazhdimësinë administrative. Çdo vendim për fonde të reja, programe apo investime të paautorizuara nga Kuvendi, mund të konsiderohet tejkalim i mandatit kushtetues dhe të hapë debat institucional mbi ligjshmërinë e vendimeve të tilla.

Në një moment politik ku nuk ka ende qeveri të re të miratuar, dhe ekziston mundësia e zgjedhjeve të parakohshme, stabiliteti financiar dhe besimi publik kërkojnë kujdes, përmbajtje dhe profesionalizëm institucional. Transparenca buxhetore është themel i çdo demokracie funksionale dhe ajo ruhet vetëm kur qeveria dhe Kuvendi veprojnë në harmoni me kufijtë e tyre kushtetues.

Në përfundim, çdo vendim që prek buxhetin e vitit të ardhshëm duhet të merret vetëm pas konstituimit të qeverisë së re, me miratimin e Kuvendit, për të garantuar që paratë publike të menaxhohen me legjitimitet të plotë dhe pa asnjë ndikim politik. Vetëm në këtë mënyrë, Kosova mund të ruajë besueshmërinë e saj fiskale dhe stabilitetin institucional.