Nga: Besim Baraliu

Në historinë e një kombi ka njerëz që nuk jetojnë brenda kornizave të zakonshme të kohës së tyre. Ka personalitete që, me mendim, moral, sjellje e sakrificë, duket sikur lindin për t’i shërbyer jo vetëm brezit të vet, por edhe brezave që vijnë. Ndër ta, figura e Dr. Shaqir Shehut qëndron e veçantë: një burrë i urtë, një mendimtar i natyrshëm, një profesionist i jashtëzakonshëm, një patriot i heshtur dhe një njeri nga ata që kombet i kanë të rrallë.

Kanë kaluar pesë vite që nga koha kur sëmundja ogurzezë e pandemisë na e rrëmbeu. Por jo koha, jo harresa dhe jo rrëmuja e jetës së përditshme nuk arritën ta zbehin kujtimin e tij. Përkundrazi—sot, në përvjetorin e pestë, figura e tij qëndron më e qartë, më e plotë dhe më e domosdoshme për ta kuptuar veten si shoqëri.

I dituri që mbante urtësi të moçme, por shërbente me zemër moderne

Dr. Shaqir Shehu nuk ishte thjesht mjek. Ai ishte një mjek me karakter. Një profesionist me etikë. Një njeri që i bashkoi dijen me thjeshtësinë. Ai e kuptonte njeriun në tërësi, si trup dhe si shpirt. Në çdo vizitë, në çdo këshillë, në çdo bisedë, Dr. Shehu nuk shëronte vetëm plagë fizike, por qetësonte edhe shpirtin njerëzor.

Për kushtet e vendit tonë, ai ishte një doktor i shkencës së humanizmit – mbase jo i shkruar në diploma, por i skalitur në ndërgjegjen e qindra familjeve që sot mbajnë ende mirënjohje për të.

Në çdo kohë, në çdo rrethanë, Dr. Shaqiri mbeti ai njeriu që “ishte lindur dy shekuj para kohe”, siç thonë ata që e njohën nga afër. Ai u paraprinte ideve, e njihte shoqërinë, e ndiente drejtësinë, dhe mbi të gjitha – e njihte dhimbjen e popullit të vet.

Nderi i punës – Doktor i UÇK-së – simbol i një përgjegjësie të lartë morale

Në kohët e luftës dhe sakrificave kombëtare, Shehu nuk qëndroi mënjanë. Ai u vu në shërbim të asaj që e besoi të drejtë. Të qenit doktor i UÇK-së nuk ishte vetëm detyrë profesionale – ishte akt i bindjes, i dashurisë për atdheun, i përgjegjësisë qytetare që nuk kërkon duartrokitje.

Edhe para luftës, edhe pas saj, puna e tij ishte e pandërprerë. Ai u vlerësua si Hero i Punës në kuptimin më të plotë të fjalës. Por përsëri – ai nuk e ngriti zërin për këtë. Sepse nderin nuk e kërkonte, por e mishëronte.

Filozofia e një burri të madh – Mendimi i thellë pa retorikë, përulësia pa dobësi

Njerëzit e mëdhenj dallohen nga mënyra se si i trajtojnë njerëzit e vegjël. Dr. Shaqiri ishte i madh pikërisht sepse nuk i trajtoi askënd si të vogël.

Ai e përqafonte urtësinë e të parëve dhe ia bashkonte përvojën e kohës moderne. Nuk ishte njeri i fjalëve të shumta. Ishte njeri i drejtësisë së brendshme, i maturisë, i logjikës së shëndoshë dhe i qetësisë që të detyronte të dëgjoje.

Në personalitetin e tij harmonizoheshin katër virtyte themelore filozofike:

Urtësia – si aftësi për të gjykuar drejt.

Maturia – si kontroll i ndjenjave e emocioneve.

Drejtësia – si barasvlerësim i dinjitetit të njeriut.

Guximi moral – jo për t’u dukur, por për të qenë.

Këta virtyte e bëjnë figurën e tij aktuale edhe sot, kur shoqërisë i mungojnë pikërisht modelet e tilla.

Një jetë në shërbim të njerëzve – trashëgimi që nuk shuhet

Dr. Shaqiri e la këtë botë, por nuk u largua nga kujtesa e atyre që e deshën, e nderuan dhe u mbështetën tek ai. Ai la pas jo vetëm profesionin e tij, por një kulturë të shërbimit, një moral të punës, një shembull të dinjitetit njerëzor.

Vdekja e tij, përmes pandemisë, ishte humbje e madhe për komunitetin. Por mësimet që la pas janë dritë për ata që duan të kuptojnë se çfarë do të thotë t’i shërbesh vendit me nder.

Në pesë vjetorin e ndarjes nga jeta – Kujtojmë njeriun që e kemi borxh ta kujtojmë

Sot, pesë vjet pas ndarjes së tij, kujtojmë jo vetëm njeriun Shaqir Shehu, por edhe shpirtin e tij të madh.

Kujtojmë mjekun e palodhur.

Kujtojmë intelektualin e qetë.

Kujtojmë patriotin pa zhurmë.

Kujtojmë njeriun e mirë, që e nderoi vendin pa kërkuar kurrë nderim.

Ky përvjetor nuk është thjesht datë.

Është thirrje që shembulli i tij të mos lë kundër harresë.

Dr. Shaqir Shehu mbetet model i qytetarisë, figurë e rrallë e humanizmit, dhuratë për shoqërinë dhe dritë për brezat që vijnë.