PORTRET TRIMËRESHE SHQIPTARE
Shqipe Jashar Krasniqi
(Dromca nga jetëshkrimi i saj)
Këto pika që rrëshqasin nëpër fytyrë nuk janë ujë, nuk janë det, nuk janë shi.
Janë djersë vuajtjeje. Janë vite të mbledhura në një çast.
Këtu qëndron vajza e vetme, e rritur mes burrash,
që fëmijërinë e mësoi me forcë, jo me butësi,
që u rrit duke dëgjuar zërat e meshkujve dhe duke mësuar të heshtë,
por kurrë të mos thyhet.
Janë vuajtjet për shkollë nën okupim,
kur dija ishte rrezik dhe libri akt guximi.
Janë netët pa kushte, pa libra, pa ngrohje,
fakulteti i ëndrrave i kthyer në derë të mbyllur,
debimi, përjashtimi, poshtërimi —
por jo dorëzimi.
Janë vitet si mësuese në kushte okupimi,
kur fjalët duheshin thënë me kujdes,
kur drita e dijes mbahej ndezur fshehurazi,
në errësirë.
Pastaj lufta.
Jo si tregim, por si trup.
Rrugë 72-orëshe Kosovë–Shqipëri–Kosovë,
male, errësirë, uri, lodhje,
armatim mbi shpinë dhe vendosmëria në zemër.
Një grua-luftëtare,
me këmbë që dridheshin, por shpirt që nuk u ndal.
Dhe plagë që nuk mbyllen kurrë:
vrasja e babait,
pritja e pafund,
gjetja e trupit pas tre muajsh,
dheu i ftohtë që mbuloi gjithçka, përveç dhimbjes.
Vuajtje e dhembje për vrasje të bashkluftetarve, plagosjen e tyre, dhe njerzëve qe na mungojnë sot.
Pas luftës — jo paqe.
Pa strehë. Pa siguri.
Martesë me mure burgu mes,
tetë vite pritje për bashkim,
tetë vite durim që s’e mëson as koha.
Trupi nisi të flasë:
operim zemre,
sulme në tru,
reumë që gërryen çdo hap,
operacion cervikal,
lindje me operacion —
dhimbje mbi dhimbje, por jetë që vazhdon.
27 vite punë pa pushim,
pa kushte, pa privilegje,
me medalje e mirënjohje në letër,
por pa gradime kurrë,
pa shpërblim për sakrificën.
Jetë pa kushte.
Vuajtje për ilaçe.
Vuajtje për strehim.
Vuajtje për gjithçka.
Dhe prapë — këtu qëndron.
E lodhur, por jo e mposhtur.
E lagur, por jo e shuar.
Këto djersë janë dëshmi, jo dobësi.
Janë dëshmi e një gruaje që e mbajti historinë mbi supe
dhe ende rri në këmbë.
Sepse kjo fytyrë nuk kërkon keqardhje.
Kërkon të vërtetën.
Dhe e vërteta është kjo:
ajo mbijetoi gjithçkaje —
dhe ende jeton.
