XHEVDET BAJRAJ

E DASHURA IME

Ëndërroj që merr frymë pranë meje
lakuriq
e unë të rri përmbi
i varur në mur si Krishti në kryq
oh e dashura ime
engjëlli im i vdekjes
Ti ma përkujton
që po të ishte dita edhe pakëz më e gjatë
do të mund t’i arrinim të gjitha bashkë
që jeta nuk është gjë tjetër
përveç një luftë e pafund
në të cilën mungon fisnikëria e Don Kishotit
dhe përpjekja për t’u kthyer në shtëpi
në Itakë
në Makondo
në Meksiko Siti
a në Rahovec
atje
ku dielli kurrë nuk perëndon

AMADA MÍA

Sueño que respiras acostada junto a mí
desnuda
y yo sobre ti
colgado en la pared como Cristo en la cruz
oh  amada mía
mi propio ángel de la muerte
Tú me recuerdas
que si el día fuera un poco más largo
no habría cosa que no podríamos hacer juntos
que la vida no es
sino una guerra sin fin
en la que falta la nobleza de don Quijote
y el intento de volver a casa
Ítaca
Macondo
Ciudad de México
Rahovec
todas esas
allá
donde el sol nunca se pone