Një mburojë amerikane rreth Izraelit, e përforcuar me kalimin e ditëve si përgjigje ndaj kërcënimeve në rritje nga boshti Iran-Hezbollah-milici shiite.

Elementi i parë përfaqësohet nga aeroplanmbajtësja “Ford” që lundron në Mesdheun Lindor, diku në jugperëndim të Qipros, duke u përpjekur të qëndrojë përtej rrezes së raketave kundër anijeve të furnizuara për guerilët libanezë.

Në krah të tij është një mjet detar shoqërues me aftësi kundërajrore dhe raketore, e aftë për të goditur në distanca të gjata.

Mbi 80 avionëve të saj do t’i bashkohet i njëjti numër kur të mbërrijë aeroplanmbajtësja “Eisenhower”. Kështu, do të bëhen dy “shtylla” me aftësi të mëdha.

Ditët e fundit Pentagoni ka shtuar praninë e avionëve luftarakë në disa baza në rajon: “Shqiponjat F15” u transferuan në Muwaffaq Salti, në Jordani, të ndjekura edhe nga “A 10” për mbështetje taktike.

Këta avionë mund të ndërhyjnë nëse fraksionet pro-iraniane përpiqen të sulmojnë postat e shumta të SHBA-së në Siri, të krijuara në mbështetje të aleatëve lokalë, por edhe për të frenuar zgjerimin e pranisë ushtarake iraniane.

Avionë luftarakë të tjerë janë ridislokuar në Gjirin Persik: Shtetet e Bashkuara kanë komandën e Flotës së Pestë në Bahrein dhe disponueshmërinë e bazës “al Udeid”, në Katar.

Baza të tjera janë në gatishmëri në Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Arabinë Saudite. Për sa kohë që emirët nuk i pengojnë, edhe pse përfshirja e drejtpërdrejtë e ajatollahëve do t’i alarmonte ata.

Ditët e fundit ka pasur shenja formale të tensionit, megjithatë dyshimet themelore dhe konfliktet e vjetra mbeten.

Për disa vëzhgues, ofensiva e Hamasit u përpoq të bllokonte shkrirjen Riad-Jeruzalem. Uashingtoni më pas urdhëroi Njësinë e 26 të Ekspeditës Detare të lëvizte drejt brigjeve të shtetit hebre.

Në bordin e Batan dhe njësive të tjera, ka rreth 2 mijë marinsa, helikopterë dhe automjete. Task-forca ishte “roje” në Gjirin e Omanit dhe për këtë arsye i duhen disa ditë për të qenë plotësisht funksionale.

Dy mijë ushtarë amerikanë janë në gatishmëri dhe gjithashtu mund të bazohen në Izrael me detyra të ndryshme: burimet zyrtare flasin për ndihmë në logjistikë, mbështetje mjekësore dhe çfarë mund t’i duhet aleatit.

Një përsëritje e kohës, kur Shtetet e Bashkuara, në vitin 1991, vunë në dispozicion bateritë “Patriot” për të kapur raketat “Scuds” të nisura nga Saddam Husseini i Irakut.

Mbështetje intensive u sigurua me të paktën një duzinë aeroplanësh mallrash “C 17”, që kalonin midis depove amerikane dhe izraelite me ngarkesa me bomba precize për avionët, municione për sistemet e raketave dhe komponentët.

Ka dy terminale: aeroporti “Ben Gurion” në Tel Aviv dhe pista “Nevatim”. Në hapësirën ndërkombëtare midis Turqisë dhe Izraelit, janë funksionalë dronët e zbulimit, avionët e luftës elektronike dhe avionët radar.

Këto mjete fshijnë, siç thonë në zhargonin ushtarak, kuadrantin, kapin dhe monitorojnë.

Ato janë rojet e qiellit, mund të japin alarmin për lëvizje të papritura. Aktiviteti është paralel me atë të pajusjeve izraelite: forcat ajrore kanë pasur gjithmonë pajisje të fuqishme dhe të sofistikuara (harta nga @ameliairhear rindërton “rrugët”).

Ndërkohë, britanikët iu bashkuan patrullës me një komponent ajror-detar dhe dy “qendrat” qipriote: në Akrotiri dhe me stacionin e dëgjimit në malet Toodros.

Forcat speciale dhe njësitë e inteligjencës amerikane hynë në skenë në orët pas masakrës, ato u sollën urgjentisht për të ndihmuar shërbimet inteligjente izraelite, Mossad, Shin Bet dhe Aman në gjurmimin e militantëve, identifikimin e kërcënimeve të mundshme dhe shfrytëzimin maksimal të antenave të tyre.

Megjithatë, duke pasur parasysh mësimin dramatik të 7 tetorit, me teknologjinë e murit të kapërcyer nga Hamasi falë taktikave të modës së vjetër dhe armëve me kosto të ulët falë pajisjeve të papërshtatshme të ushtrisë./Corriere della Sera