E diel, 28 prill 2024

PLAGË E VJETËR

11 nëntor 2020 | 18:28

Valbona Rexhepi Hadri –

Një plagë e vjetër,
E majisur mbi trupin e popullit tim,
Kishte hedhur rrënjë e metastaza,
Në shpirtra e zemra ndër shekuj.

Vëlla më vëlla të një gjaku,
Shtronin lëndinat me fole qyqesh.
Nën ndjelljen e korbave kobëzeza.
Të bërë paskajshmëri mjerim e skëterrë.

Sa shumë nëna mbetën me duar në gji,
Sa shumë nuse të reja mallkuan rininë,
Sa e sa dyer u mbyllën nga ngunjimi,
Për të mos u hapur kurrë.

Por mençuria e mendje ndriturve,
Fjala e tyre zbuti zemrat,
Duke fshirë lotët e dhimbjes.

Anton Çeta i përqafuar,
Nga vëllezër e motra,
Mori uratën dhe kungimin për Atdheun,
Shëroi plagën e kah-motshme,
Duke u lutur mos-kthimin e saj.

Anton Çeta Profeti që i ndriti fjala,
Mbeti i pavdekshëm, lapidar,
Kudo që shkeli; në krahina, qytete e fshatra,
Ai i gdhëndi monument vetës,
Anton Çeta legjendarë.