KAM ME TË THIRRË

Kam me të thirrë me tân’ fuqinë e zânit,

Të dy veshët kanë me t’u shurdhuë;

Jo për diçka t’madhe

Por vetëm me të thanë se t’kam harruë!

Po, sa t’mundem kam me bërtite

Marre mâ nuk ka;

Edhe ka kohë qi njeri mâ nuk jam

Ama harresen tême për hair me ta bâ!

Tash butë me ty nuk ka

Egër e egër me bërtitë;

E trashegofsh harresen tême

Përjetë e mot ruaje si sytë.

TË PRITA ME TË PA

Të prita me të pa edhe nji herë të vetme

e me t’i thânë do fjalë ndër sy,

jo me shprazë emocion

po me të pshty!

Gatë prita, ama gatë prita deri n’agim

ti nuk u doke te dera, pasha shpirtin tim!

Pata me të thânë: jeta pa mue

nuk âshtë mâ as për ty.

Dreqi e marrtë, për pak harrova,

por edhe me të pshty.

Natën e mbyta,

pritjen e hoqa nga shpirti jêm

fitova liri ama të humba ty!

Mos harro:

atë ditë kur të t’shoh,

kam me të pshty.