MURI

Përpiqem ta vështroj Botën nga dritarja,

Por, një mur i lartë, i gurtë ma ndal vështrimin.

Që të bëhem pjesë e jetës, se fort më lodhi ndarja,

Këtë mur unë do ta shemb, po, e kam guximin.

Dhe sapo i ngre grushtet e çeliktë përmbi të,

Muri më thotë: – Je i pashpirt, a je i marrë?

Vetë më ndërtove, jam yti, unë jam TI.

Ndaj mos më vrit kur s’mund të ma ndërtosh një varr.

UNË

Gjithë jetën e jetova në të tjera jetë,

Me të afërm, të largët, miq e armiq.

Aq sa jetën time s’e jetova vetë,

S’di ç’bëhet me të, jeton apo vdiq.

Një copëz e lashë tek nëna e babai,

Një pjesë tek ime shoqe, në vrull të dashurisë,

Një copëz si vëlla ma mori vëllai,

Një tjetër, me dëshirë, ia dhashë fëmijës.

– Merrua, më thotë vetja, me hir a me pahir.

Ndërto figurën tënde, sa ka ende shpresë.

– Jooo, s’e bëj dot, kështu e kam më mirë,

Njerëzve të zemrës s’dua t’u heq pjesë.