Thotë ndryshe dhe vepron ndryshe.
Ka fytyrë njeriu dhe veprim ariu.

Thotè: Të kam Dritè, Diell dhe Hënè.
Të kam pasqyrë deti gjithë kaltèrsi.

Në sytë e ty mbushem ëmbëlsi gruaje.
Të kam frymë jetë dhe të vetmën dashuri.

Pastaj papritmas, ngjan në ndryshim moti uragan i tërbuar, që shkul rrenjë lisi së bashku me krahët e fluturës në mua.

Apo një trazim valësh deti që shkunden mbi mua, duke përlarë botën time të pafajshme,

Duke i hedhur fjalët pa dhimbje për mundin e dy decenie dashurie.

Deri kur duhet të përballem me dashurinë e përhënur pèr të  justifikuar frustimin e tij ?!

02.09.2020
Valbona R.Hadri