Të dashur prindër amerikanë, që e pushuat nga puna drejtoreshën që u kishte dëftuar nxënësve të saj këtë statujë dhe e përcaktuat Davidin e Michelangelos si “pornografi”.

Davidi ka 500 vjet që ia dëfton botës hiret e veta, kurse ju menduat se qenkësh i turpshëm e i papërshtatshëm për fëmijët tuaj të mitur. Për mendimin tim, ju nuk e keni të qartë as domethënien e Davidit, as se përse Davidi është lakuriq. Dëgjoni historinë e tij.

Një copë e stërmadhe mermeri qëndronte e mbyllur prej vitesh pas Katedrales së Firences. Askush nuk donte ta gdhendte sepse ishte mermer i brishtë dhe poroz. Derisa një riosh 25-vjeçar i quajtur Michelangelo Buonarroti, me hundë të thyer dhe duar gjithë kallo, e pranoi sfidën.

Gdhendi Davidin!

Davidi u bë simboli i Republikës së vogël të Firences që sfidon armiqtë e mëdhenj, si Papati dhe Perandoria (gjigandi Goliat). Vështrimi krenar e i përqendruar e shikon armikun pa frikë para se ta godasë.

Davidi është Firence!

Dhe, si Firencja, nuk ka frikë!

Prandaj statuja duhej të ishte lakuriq! Nuk e kuptoni, vallë? Davidi është lakuriq sepse është i veshur vetëm me Hirin e Zotit! Nuk ka nevojë për asgjë për të mposhtur armiqtë, sepse atë e mbron Zoti. Madje, ai jo vetëm që duhej të ishte lakuriq, por duhej të ishte edhe i bukur!

Në Firence në shek. XVI ishte në zhvillim e sipër Rilindja. Artistë, piktorë, skulptorë, studiues rizbuluan bukurinë dhe harmoninë klasike të kulturës greke, e çliruan njeriun nga besëtytnitë e Mesjetës, e vendosën përsëri njeriun në qendër (lakuriq!) dhe e prunë në Epokën moderne. Davidi ishte bir i Polikletit, i Fidias, i Kanonit grek, i klasicizmit, i Verrochios e i Donatellos. Ç’lidhje ka me pornografinë?

Michelangelo e përfundoi atë më 1504, pas tri vitesh punë. Kur e panë, fiorentinët e kuptuan menjëherë se ishte statuja më e bukur në botë. E dinin që kishte për të qenë simboli i përjetshëm i bukurisë mashkullore, si Venera e Botticelliit (lakuriqe!) simbol i bukurisë femërore.

Lindi aty për aty një debat për vendin se ku duhej vendosur. Madje, u krijua një komision ekspertësh, në të cilin bënin pjesë edhe Botticelli dhe Leonardo da Vinci. Problemi për fiorentinët e atëhershëm nuk ishte të fshihnin lakuriqësinë, por të gjenin vendin më të mirë për t’ia dëftuar Davidin botës! Jo si ju fanatikë amerikanë të sotëm. U zgjodh, më në fund, Palazzo Vecchio.

U deshën katër ditë për ta sjellë Davidin nga Katedralja në Sheshin e Sinjorisë. Davidi “eci” katër ditë nëpër Firence. Dhe, për fiorentinët qe festë! Po të mund të zgjidhja një ditë, një ditë të vetme për t’u kthyer pas në kohë, do të zgjidhja pikërisht atë moment: kur Davidi, lakuriq, ecte rrugëve të Firences.