LETËR NËNËS NGA BURGU

Nënë, gozhdët m’i kanë ngulur,

thonjtë m’i kanë shkulur,

syrin ma nxorën te dritaret,

aty tash, o nënë, fikin cigaret.

Këmbën ma thyen ditën e shtatë,

bishat mbi mua i lëshojnë çdo natë,

më kafshojnë, zbrazin vrerin

edhe zemrën duan të ma nxjerrin.

Dje më tha ai qeni i zi

do të të hamë me meze e raki.

Jam i fortë, s’nxjerr zë gurëdheu

Vetë Prometeu, nënë, Prometeu.

Ti për mua s’vë gjumë në sy

deri në mëngjes,

je nënë

dritë e yllësisë.

Dashuria jote s’më le të vdes

dhe s’do të vdes, o nënë

s’do të vdes

pa ia shtypur kokën lubisë.

(Burgu Ushtarak, Sarajevë, maj 1983)

HEKURA E HEKURA

Kot vunë hekura

e hekura

në të katër anët.

Dielli megjithatë përbirohet

kur s’është roja

dhe na i ngroh

duart e akullta.

(1984)

EMRA LISASH

Nëpër rrathët e ferrit

gjeta emra lisash:

Metush,

Adem,

Rexhep,

Kadri…

Gdhendur nëpër shkronja

s’ishte tharë ende gjaku.

Shkrova edhe unë

emrin tim.

E luta Zotin

të jem i fundit

derisa të vijë ditëbardha,

e Lumja Ditë!

AKULL NGA STREHËT E REVE

Pas punës së rëndë

që bëjnë vetëm kuajt e fermave

hapen për ne dyert e banjave

për ta larë pluhurin e ferrit.

Uji i ngrohtë ndalet sakaq,

s’mbërrijmë as ta largojmë shkumën e sapunit.

Mbi trupat tanë me plagë

bie shi i akullt si nga strehët e reve.

Ne ëndërrojmë,

çdo ditë bëhemi më të fortë

se lisat, se gurët

edhe pse dimri ka hyrë

në palcën e eshtrave,

edhe pse kolla jo rrallë

dërrasën e gjoksit na e çan.

(Burgu i Foçës, 1985)

ME FYTYRA UJQISH

Dhjetë shkopinj gome në kurriz

dhjetë në veshka

s’i harrojnë as brinjët

as shputat e këmbëve.

Edhe dhjetë të tjera

që s’na ndihet ofshama

me duar të lidhura.

Kjo është kënaqësia

e milicëve të kasapit

me fytyra ujqish.

Ne sërish ngjallemi,

qelive ia krisim këngës

sërish.

(Burgu ushtarak, Sarajevë, verë 1983)