ËNDRRA E BABËS

baba i ngratë shpesh thoshte

jam bërë si fëmija

po shoh ëndërr duke fluturuar me kanjusha

sipëri një letre të prerë me vija të kuqe

si currilat e gjakut të kurbanit

po më lidhen për trupi

asnjë ëndërr s’po më del

me kapërcye matanë tymnaje

dikush nyje po m’i lidhë këmbët për djepi

me brisk temin po m’i presin krahët

e po bie pa shpirt teposhtë

një zot e di ku

të nesërmen kur po çohem

i bamë llom prej ëndrrave të këqija

kurrë nuk munda me ju bë bashkë një herë

e me ju kallëzua të tanëve

se këtu në tymnajën e sertë

ëndrrat e këqija zgjatin shumë, biro!

PLEQNARI I FUNDIT

i njohur si mjeshtër i fjalëve të urta
krejt të këqijave ua gjente pikënisjen

me një fije kashte i ndante dyfytyrëshit
n’dru të çergës ia shkurtonte këmbët rrenës

në sitë e në shoshë i vinte thashethemet
për me i ndarë njerëzit prej sendeve

nga kallaballëku veç një fjalë e merrte
me të urtë e gdhendte për kryevendi

ai kurrë s’kishte folur me kokë ndër sixhade
me fjalë të ëmbla na e zdriste fytyrën

rrallëherë fjalët i dilnin prej terezie

po me një mesele i urtësonte krejt

ai midis prushi me gishta e merrte gacën

e t’ia qiste tymin çibukut me duhan të sertë

oda pa trapazan është si gjumi pa jorgan – thoshte
në konak të ftoftë ëndrra zgjat shkurt, biro.