KAFKA IME

Kafka ime

është një shkretëtirë

ku indiani gjuan shenjë me shigjetë

është tunel i zi

ku kalon vezullimë treni me fishkëllimë gjarpri

daulle lufte që bie pa pra nga duart e hekurta

dunë e rërtë nën thonjtë e tigrit

e unë kalëroj kalin e bardhë nëpër flakë

të dal nga kafka ime e krisur e shkrumb si Troja

ik një mjegull

e kjo kokë nuk bie nga shpatullat

UNË THEMBËR E AKILIT

Unë thembër e Alikit

agimeve majë thikave ec

pa pikë gjak plaga e ashtit

argat i i bëj djallit

për thërrmijat e bukës për zogjtë e mi

molisem e rëndohem

sa më ngadalë majat e thikave t’i kaloj

lehtas hap portën e dritës

engjëjt e mi mos të zgjohen

ndoshta në ëndrrat e bardha

janë fëmijë mbreti

e më prekin kurorën e artë

të mahnitur më puthin në ballë