MARTIRJA E DASHURISË

Mërgon e Vluara plot hirësi

Shtrydh dashurinë përmbi varr

Në vend lotsh pikon shi

Trupi i martirit mbështillet me zjarr

Me ninulla përkundet dhimbja

Peizazh ekzili i kuq i zi

Prehet shtatë pashë thellë zemra

Këndon e Vluara për nusëri

Kur e ringjall krenarinë

Vallja e vdekjes sa fort dhemb

Kur çel shpirtin me vetëtimë

O vajton e Vluara plot mërzi

Dikush tërë atë magji ia shemb

Kur i jep zemër trimit të ri

SI ËNDRRA E BARDHË

Ti udhëton bashkë me shiun e kryeqytetit

Siç udhëtojnë netët e bardha në jetë

Pastaj shfaqesh brenda shpirtit të poetit

Dhe hyn në botën e kujtimit të vërtetë

Sa herë vjen e diela dremit shpirti ynë

Përshëndetjet e ëmbla sa gjatë mungojnë

Prapë ndizen shpirtrat bashkë me zjarrminë

Tani në qiell të gjithë zogjtë fluturojnë

Mendimet e urta i mbulon qetësia

Asgjë nuk lëviz pranë syve të tu

Kur vjen e diela ngjallet dashuria

Sa çast i bukur i kujtimit blu