Hetimi i BBC-së për fjalimet e komandantëve iranianë të Pasdaranit të transmetuara në Mbretërinë e Bashkuar për studentët myslimanë sjell në vëmendje dy probleme me të cilat përballet Evropa prej vitesh dhe për të cilat ende nuk është gjetur një zgjidhje: infiltrimi i terroristëve islamikë dhe përhapja e retorikës që synonte radikalizimin.

Këto çështje janë kthyer në qendër të debatit dhe vëmendjes publike që nga shpërthimi i konfliktit midis Izraelit dhe Hamasit. Frika nga kancelaritë perëndimore, në fakt, ishte një ringjallje e sulmeve që gjakosën Kontinentin e Vjetër në vitet e luftës kundër terrorit dhe luftës kundër Shtetit Islamik.

Kjo frikë rezultoi e bazuar duke pasur parasysh sulmin e 16 tetorit në Bruksel i cili iu mori jetën dy turistëve suedezë, vrasjen e një profesori francez në Arras dhe sulmin me thikë në urën Bir Hakeim në Paris më 2 dhjetor, që rezultoi me një të vdekur dhe disa të plagosur.

Rrjeti ndërkombëtar xhihadist

Veprat e kryera në emër të Allahut, demonstrojnë ekzistencën e një rrjeti terrorist, që mund të godiste në çdo kohë, duke përfituar nga reagimi i ngadaltë i autoriteteve dhe pamundësia për të parashikuar të gjitha sulmet. Ky rrjet “ndërkombëtar islamik” artikulohet si në internet ashtu edhe përmes ndërhyrjeve të drejtpërdrejta në tokën evropiane nga ata që mbartin ideologjinë fundamentaliste.

Mendoni vetëm për zyrtarin taleban Abdul Bari Omar, i cili mbajti një tubim në ambientet e shoqatës turko-sunite Ditlib, në Këln, më 16 nëntor. Ngjarjet e këtij lloji, si dhe fjalimet e Pasdaranit të hetuara nga BBC, janë një rrugëdalje për organizatat dhe regjimet terroriste të interesuara për të sjellë xhihadin në Perëndim, i cili mund të mbjellë farën e ekstremizmit në mendjet e shumë të rinjve myslimanë dhe më pas ta “ujitin” atë nga imamët që mbështesin pikëpamjet më radikale të Islamit dhe i predikojnë ato në xhamitë e tyre.

Roli i Iranit

Irani është lojtari i ri në përhapjen e terrorizmit, duke pasur parasysh pozicionin e tij si kreu i të ashtuquajturit “boshti i rezistencës” kushtuar luftës kundër Izraelit dhe Shteteve të Bashkuara. Megjithatë, një organizatë më “historike” është ISIS , shprehja maksimale e salafizmit, gjurmët e të cilit janë ende aktive në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut.

Fuqia e tij e vërtetë sot është në mediat sociale , ku agjentët individualë të lidhur me Kalifatin janë në gjendje të vijnë në kontakt me terroristë të tjerë ose të rekrutojnë të rinj, shpesh nga qarqet e krimit të vogël ose në lagjet e qyteteve evropiane me shumicë myslimane. Tufa ujqërsh të vetmuar, disa veteranë të xhihadit ende të lirë, të vështirë për t’u parashikuar dhe monitoruar, të cilët ushqehen nga propaganda në internet dhe rikuperojnë gjithçka që u nevojitet, qoftë armë fizike apo ideologjike, në internet. Në skenarin më të keq, mund të ketë miliona qeliza të fjetura, grupe të vogla ose sulmues individualë të mundshëm të gatshëm për të goditur dhe përgjakur Perëndimin në emër të Islamit.

Shtrirja në gjithë botën

Rrjeti ndërkombëtar xhihadist e ka parë gjithmonë Evropën me interes të veçantë për arsye historike, gjeografike dhe sociologjike. Por ajo ka degë në çdo cep të Evropës. Sot shfaqet xhihadizmi, me bashkëfajësinë iraniane, edhe në Amerikën e Jugut. Por siç kujton Guido Olimpio nga faqet e Corsera, janë degët e Evropës që shqetësojnë kontinentin.

Ishulli i Qipros është nën mbikëqyrje speciale, i ndarë përgjysmë nga një luftë vëllavrasëse dhe që për momentin ofron mbështetje dhe strehë për rekrutuesit iranianë që kërkojnë luftëtarë për kauzat e tyre në zonën e pushtuar nga Ankaraja. Fakti është se prej disa muajsh jemi përballur me një fenomen të ri. Hamasi ka shmangur gjithmonë kontraktimin e betejës së tij, gjithashtu për të shmangur kompromentimin e mbështetjes financiare të vendeve që simpatizojnë çështjen palestineze përmes luftës së armatosur. Në këtë kaos, për të cilin ndoshta as Hamasi nuk ishte i vetëdijshëm për pasojat e mundshme, fenomeni Al-Kaeda duket se përfiton duke u futur në zona nga të cilat ishte zhdukur dhe vënë nën presion.