Agron Gashi

M’u dhimt’ Xhevdet Bajraj. Ai dhe Fadili në kanë sjellë një frymë tjetër në letërsi, atë të ‘rock poezisë’. Njëri me krijim, tjetri me përkthim. Që të dy Rahovecin e shndërruan në një copë Meksike, në një ‘ishullim letrar’.

Po nuk e paskam ditë, po fooooort plane paskeni pasë me Xhevdetin!!

Ama masi vdiq i shpaluat!!

(Natyrisht këtu nuk hynë ca miq të tij të vertetë, një shtëpi botuese, një Qendër…)

Po ku i patët ato plane, bre?! Masi vdiq e shkoi po i përmendni a?!

Xhevdeti ia ka dalë disi me leksione në Meksikë, por brenga e tij ishte Fadili me familje, i cili nuk ka pasë, as nuk ka fare përkrahje institucionale. Një përkthyes të madh, me qindra faqe përkthime të botuara e mijëra të pabotuara, e kanë lënë keq e pa punë. Sikur ta donit aq Xhevdetin, i kishit ndihmu Fadilit, po aq të mirë e të veçantë sa Xhevdeti.

Xhevdeti shkoi në parajsë, por Fadili jeton në ferr!

Poezi nga Fadil Bajraj

NË KËNGËN TIME

tim vëllai Fadilit

Nëse në këngën time

dielli lind në jug e vdes në veri

e lini të qetë

Nëse lumenjtë rrjedhin pa emra njerëzish

i lini të qetë

harresa ka arsyen e vet

Nëse guri në mbretërinë e vet hesht

e lini të qetë

zjarri ruhet për ditën e madhe të kthimit

Nëse në këngën time hasni një njeri

në ditën me diell

tek pi ujë në lumë

me gjunjët mbi gurë

e lini të qetë

ai u lind i lirë