KËNGË KRISHTLINDJESH

Baba na blinte rroba të reja

nana bënte ushqime me shije

prifti na fliste diçka për shpëtimin…

ndonëse tash thur me tjera fije

simbolit të Krishtlindjes ia dua kuptimin

Shpirt i njerëzimit ngecur n’atë dakik:

gozhdë e çekiç rrahin në duet

mbi kokë të paqes vringëllin një kamxhik

secili gozhdon Shpëtimtarin e vet

Çdo ditë emigrime nga ishull i urtisë

kurthe e prita hapit për së mbari

dehje e qejf n’gjakun e zilisë

i duhet thash i duhet botës Shpëtimtari

Vrasës e të vramë n’ballë t’çdo historie

përmbytje t’pamëshira n’ato orë t’pamendshme

mjeshtrit më me emër s’mbarojnë dot anije

që shpëton shpirtin

nga përmbytje e brendshme

Unë e shikova sot Shpëtimtarin n’sy

për pak verë t’shndërruar më kishte marrë etja

tërë gaz m’përshëndeti: Paqja me ty

mua tha m’gjen përherë ke vetja

Sonte Shpëtimtarin tim dua me e ftu’

me i thanë veç lindu se të rris unë

s’lë kënd me t’vra as me t’kryqëzu

bashkë do të pagëzohemi në të njëjtin lumë

Edhe pse tash rroba blej qoftë për një shëtitje

e para se të pranoj kërkoj arsyetimin

për një çështje i shtroj 100 pyetje

simbolit të Krishtlindjes ia dua kuptimin

MUNDJA E FRIKËS

Nëse frika zgjat ma shumë se zakonisht

me ndonjë orë të vjedhur

a të marrë hua

lëshoni ëndrrat

të bredhin

lirisht

se

ç’nuk u vra në ëndërr

kurrë ma s’ka me u vra

LEKSION BIOLOGJIE NË MESNATË

Hijet e gjumit lëvaren nëpër qepalla

të hapin kanatat

të hyjnë brenda

Qerrja e tij kujis nëpër pengesa

Disa ide që nuk janë përfundu

e me i lanë s’ke besë

se të presin deri në mëngjes

i bëhen gurë nën rrotë

Kërkëllin rrota e gjumit nëpër pengesa

përroi i ideve turbullohet

zgurdullon gurët si dhëmbë të prishur

Gjysma jote sharron në errësirë

gjysma tjetër reziston sa çdo gjysmë

pastaj hyn një leksion biologjie

dhe i fton palët ndërluftuese

të bien dakord

për një marrëveshje gjumi të paqtë

LOJË PUZZLE

Kësaj skene

i mungon një linjë dashurie

një çlirim emocionesh

jemi lodhë nga narrativat serioze

me fillim e mbarim të ditur

nga refrenet morale

Thjesht

një linjë dashurie

Ky tekst

ka aq pak linja të tilla

nuk dihet as kush e ka shkruar

fetarët e të gjitha feve përjashtojnë Zotin nga autorësia

njëjtë bëjnë edhe ateistët

Bota është një fushë puzzle me pjesë zemrash

që duhen organizuar

Mu aty ku janë thesaret

ka munguar gërmimi

e krejt mjeshtëria është

me ditë edhe sa me zbritë në thellësi

Çuditem me ata që asnjëherë nuk e bënë

një kombinim si duhet

MOTRËS SIME LIZËS QË NDËRROI JETË MBRËMË

Nga rrëfim i moçëm cicërin një zog,

t’ma kujtojë detyrën që vjen nga Fillesa.

I gjallë o i vdekur më duhet një gjog,

që ta mbaj premtimin, pa më skadu besa!

65 vitet tua – sekonda kozmike

u kthyen në reshje, që çatinë e shemb.

Të rrimë a të ikim, kësaj dileme tragjike,

si s’ia gjetëm kurrë një kohë që s’dhemb?

Tash je udhës sate që n’tempull të qet.

Bota ka aq tempuj, sa zemra, pa skaj.

Ti trokit veç pak dhe dyert hapen vetë,

se i njeh Parajsa shpirtrat e saj.

Diku mbi kokën time cicërin një zog.

Ma kujton premtimin, që vjen nga Fillesa.

As gjallë e as vdekur s’u gjend dot një gjog,

që ta mbaj premtimin…

dhe

skadoi

besa…!